Συναντηθήκαμε στον δρόμο, στην Πλατεία. Σε είδα δακρυσμένο πίσω από την μάσκα, μέσα στους καπνούς και μου έπιασες το χέρι να μην χαθώ. Δεν ξέρω το όνομά σου ... Ξέρω όμως τα όνειρά σου. Αυτά μας ένωσαν , και τίποτα πια δεν μας χωρίζει. Μην απογοητεύεσαι! Όσο ξέρω ότι είσαι εδώ και ελπίζεις, όσο ξέρεις ότι είμαι εδώ ελπίζω, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε...Συνεχίζουμε τον αγώνα για μια Ελλάδα Ελεύθερη. Και αν κάποιοι κοιτάνε (και ψηφίζουν) μόνο το συμφέρον και την τσέπη τους δεν πειράζει... Εμείς κοιτάμε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ . Σε αυτήν μόνο πιστεύουμε , αυτήν διεκδικούμε και μόνο με αυτήν θα είμαστε ικανοποιημένοι.Με τίποτα λιγότερο...Όλα τα άλλα είναι μικρά και ασήμαντα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου